Steeds meer mensen voelen zich op de een of andere manier ontevreden en ongemakkelijk over hun leven, hun werk, hun relaties, hun regeringen en het systeem waarin we leven. Met de huidige wereldwijde gezondheids-, economische en politieke crisis en de gevolgen daarvan, wordt dit nog versterkt. de snelkookpan staat aan!
Moet er niet meer zijn in het leven dan dat? Waar gaat het echt om in het leven? De situatie heeft ons gedwongen om te kijken naar onze diepgewortelde angsten, want de normaliteit is in feite in de loop van de nacht verdwenen.
De NORMAL: We werken hard, we verdienen materiële voordelen en troeven voor onze immense inspanningen, we kunnen ons mooie dingen veroorloven. En eigenlijk denken we dat we heel gelukkig moeten zijn. Maar in plaats daarvan blijven we deze leegte van binnen voelen, we blijven het gevoel hebben dat er iets niet klopt, en het maakt niet uit met hoeveel dingen we onszelf behandelen, hoeveel stappen we op de carrièreladder hebben gezet, het lijkt gewoon nooit genoeg om die leegte op te vullen. Dit is hoe we leefden…
Een grotere auto, een groter huis, meer kleding, een andere vakantie, meer speelgoed voor de kinderen, een grotere TV, de nieuwste smartphone enz. We genieten nog even van deze dingen, maar dan is het weer terug. De leegte. We voelen ons schuldig, want we zouden gelukkig moeten zijn en toch zijn we dat niet. We denken terug aan de tijd in onze kindertijd, toen we gewoon van het leven genoten, zonder dat we ergens aan moesten denken of ons zorgen over moesten maken. Hoe leuk zou het zijn om weer zo vrij te zijn! We voelen ons gevangen maar zien geen uitweg. Omdat de wereld gewoon werkt zoals hij is. We hebben deze baan nodig om te betalen voor al deze dingen die we bezitten, om veilig te zijn als we oud zijn en om onze kinderen nu een goed leven en een betere toekomst te bieden dan we hadden. En dat hebben we onszelf ook verteld: “Zodra ik met pensioen ga, mag ik alle leuke dingen doen waar ik nu van droom. Dan ben ik vrij, dan kan ik doen wat ik wil”.
De wereldwijde crisis heeft onze “NORMAL” uitgedaagd. We beginnen te twijfelen. Is dit nog steeds een leven dat het waard is om te leven? Wat is er belangrijker? Vrijheid of veiligheid? De crisis verdeelt ons nog verder, en op de een of andere manier weten we allemaal… dat er geen weg terug is naar NORMAL, en het huidige nieuwe NORMAL is niet echt een leven waar we met volle teugen van genieten.
“We zitten gevangen in deze loopband. En op een of andere manier, hoewel ons hoofd zegt: “Accepteer het, dit houdt je veilig”, is er deze andere innerlijke stem die fluistert “Breek vrij! Je wilt iets anders doen, dus ga ervoor!”
We zitten gevangen op deze loopband. Het systeem dicteert wat goed voor ons is. En hoewel ons hoofd zegt: “Accepteer het, dit houdt je veilig”, is er die andere innerlijke stem die fluistert “Breek vrij! Dit is niet waarvoor je hier bent! Je wilt echt iets anders doen, dus ga ervoor!”
Het is tijd! – Word wakker!
De hitte is aan. De wereldwijde situatie dwingt ons om angsten te voelen en onder ogen te zien die we niet wilden zien. Het laat ons zien dat de veiligheid waar we in geloofden toch niet zo echt is. Wat willen we echt?
Het leven gaat niet over lijden, maar over genieten. Het is een ervaring die we moeten beleven en we moeten er het beste van maken. Maar we zijn geprogrammeerd om te geloven dat lijden noodzakelijk is om het paradijs na de dood binnen te gaan. Raad eens? Je kunt nu je paradijs hebben.
We zijn een klein beetje informatie vergeten, wat zeer noodzakelijk is om het weer voor onszelf te herontdekken. En dit is waar deze wake up call om draait. Het waarschuwt ons voor die innerlijke roeping. Onze authentieke essentie is proberen naar de oppervlakte te komen om ons te laten zien dat er voor ons zoveel meer in zit dan alleen maar bestaan. Het herinnert ons eraan, dat het antwoord op innerlijke vrede en geluk nooit buiten onszelf te vinden is. We dragen de sleutel in onszelf. Het paradijs zit in ieder van ons. Helaas hebben we die deur voor onszelf op slot gedaan omdat de maatschappij ons iets anders heeft geleerd, en we geloven dat we machteloos zijn en het protocol van het huidige systeem moeten volgen.
De programmering
Heb je de film “The Matrix” gezien? Het leek een sciencefictionstuk, maar eigenlijk zijn we daar niet zo ver van verwijderd. In die film zijn mensen geprogrammeerd om bepaalde dingen te ervaren zonder in een echte wereld te zijn. Wat ze elke dag ervaren zijn allemaal illusies en projecties. Wanneer Neo – de hoofdpersoon van de film – voor het eerst uit de matrix komt en gevraagd wordt om de mensheid te redden en terug te brengen naar zijn ware bestaan, wordt hem gevraagd of hij de rode of de blauwe pil wil inslikken. De rode zal hem volledig ontwaken in de realiteit en hem losmaken van de matrixprogrammering. De blauwe zal de sluier van de vergetelheid weer over hem heen leggen en hij zal teruggaan naar de droomtoestand binnen de matrix.
Hoewel we ons niet in een staat bevinden zoals in de film, waar sommige machines de macht overnemen en ons lichaam ergens laten liggen, aangesloten op een computerprogramma, bevinden we ons toch in een staat van hypnose. We hebben onze controle weggegeven, en het wordt nog duidelijker met alle huidige beperkingen en restricties.
Tot nu toe dachten we dat we een vrije wil hadden. We konden stemmen, we konden kopen wat we wilden, reizen waar we wilden, enz. Toch… is dit echte vrijheid? Waarom voelden we ons dan altijd onvolledig? Altijd willen, jagen, meer nodig hebben?
De natuur doet altijd perfect werk bij het creëren van haar wezens en het in balans houden van alles. Wat is er dan misgegaan met de menselijke soort?
“Van jongs af aan zijn we geprogrammeerd. Maatschappelijke conventies en gedragspatronen zijn al op zeer jonge leeftijd in ons systeem en onze geest ingeworteld.”
Van jongs af aan zijn we geprogrammeerd. Maatschappelijke conventies en gedragspatronen zijn al op zeer jonge leeftijd in ons systeem en onze geest ingeworteld. Onze ouders leren ons wat ze geleerd hebben. Generatie op generatie: Niet te vertrouwen op vreemden, dat de wereld een gevaarlijke plek is, dat er niet genoeg is voor iedereen en dat je beter moet zijn dan anderen om het te kunnen maken in deze wereld. Ze laten ons zien hoe een relatie moet zijn en leren ons de rollen die we in het leven moeten spelen. De goede vrouw en moeder zijn die voor iedereen zorgen en iedereen gelukkig maken. De succesvolle en sterke man en vader zijn die genoeg geld verdient en het gezin beschermt. Op zeer jonge leeftijd worden meisjes geleerd hoe ze er goed uit moeten zien en hoe ze aantrekkelijk moeten zijn, hoe ze een goed meisje moeten zijn en zich hulpeloos en zwak moeten gedragen, zodat je later een goede vangst krijgt die voor je zorgt. Jongens worden geprogrammeerd dat huilen en het tonen van emoties een teken van zwakte is en helemaal niet mannelijk.
We gaan naar school en we krijgen een heleboel nogal nutteloze dingen geleerd die allemaal gewoon eten voor het hoofd zijn. Geschiedenis, politiek, geografie, recht etc. Allemaal dingen die we leren om meteen weer een grote portie te vergeten. Allemaal om een goede werkbij te worden voor het systeem. We krijgen cijfers om de concurrentie tussen onze medestudenten te bevorderen. We leren voorwaarden te stellen aan alles en hebben verwachtingen ten opzichte van iedereen. Wat we op school niet leren is teamwork, mindfulness, compassie en het zijn en waarderen van ons authentieke zelf. We hebben nooit geleerd hoe we in harmonie met de natuur en de universele wetten en cycli moeten leven.
In plaats daarvan worden we in een gevoel van afscheiding gehouden. Er wordt ons verteld dat we alleen zijn en dat we het op de een of andere manier moeten redden door middel van boot camp earth, hoewel we niet eens begrijpen waarom we bestaan. We stellen het niet ter discussie, want iedereen speelt hetzelfde spel. Het moet dus wel waar zijn.
We kijken TV of gaan naar de film om Hollywood producties te zien. Ze laten ons zien hoe onze wereld zou moeten zijn in termen van romantiek en liefde of laten ons alle lelijkheid van deze wereld zien en alle gevaren en wreedheid. De rellen, de gansters, het geweld in de straten.
Het nieuws praat alleen maar over wat er mis is in de wereld, wat we moeten bestrijden en repareren en hoeveel haat en kwaad er is. Zelden praten ze over alle verbazingwekkende en goede dingen die elke dag op aarde gebeuren en die zwaarder wegen dan het slechte nieuws! Commercials en Marketing programma’s ons in termen van wat we nodig hebben om te willen in het leven en wat nodig is om iemand te zijn die wordt geaccepteerd volgens de moraal en normen van onze moderne samenleving. Religie leert ons schuld en schaamte, om ervoor te zorgen dat we ons nooit goed zullen voelen over onszelf.
De lijst gaat verder. We zijn ons niet eens bewust van dit alles is mentale programmering. Het is allemaal bedoeld om één ding te doen: ons in een staat van angst te houden. Want angst zorgt ervoor dat we in een staat van co-afhankelijkheid blijven. Afhankelijk van de overheid, afhankelijk van je werk, afhankelijk van je partner enzovoort. Iemand die in angst verkeert kan gemakkelijk onder controle worden gehouden. Angst houdt ons in een denkpatroon van gebrek, en dat we niet goed genoeg en niet waardig zijn om liefde en vreugde te ontvangen.
We zijn zo gewend aan deze patronen, dat we ze niet eens meer zien en ze als vanzelfsprekend beschouwen. We zijn ervan overtuigd dat dit onze enige realiteit is. Zo werkt deze wereld nu eenmaal. Hoe zouden we hier ooit uit kunnen komen?
Het gaat allemaal om zelfliefde
De sleutel is heel eenvoudig, maar het is vrij moeilijk om hem op te graven. Om deze patronen te verlaten, moeten we leren hoe we van onszelf kunnen houden. Een patroon van angst achterlaten en groeien naar een wereld van liefde is wat we moeten doen. Door dit te doen, hebben we ineens toegang tot een compleet nieuw zelf. Eigenlijk is dat ons oorspronkelijke zelf, onze essentie, degene die we vergeten zijn en die we in een kooi hebben opgesloten. Het innerlijke kind en de kunstenaar die alleen maar wil verkennen en spelen van moment tot moment. Geen zorgen over inkomstenbelastingen, bankrekeningen, huurcontracten, facturen, hypotheken, enz. Degene die precies weet wat we graag doen. Degene die weet wat liefde is en in staat is om onvoorwaardelijk te delen met iedereen.
Klinkt dat wazig? Ja, want je associeert liefde met de voorwaardelijke liefde waarmee we geprogrammeerd zijn. Dat we een ander persoon nodig hebben om ons heel te maken. Dat we respect en bewondering van anderen nodig hebben om ons goed te voelen. Dat is niet de liefde waar ik het over heb. Hier kijken we naar onvoorwaardelijke liefde. Een gevoel van vreugde, ontzag en gelukzaligheid waar je soms een glimp van opvangt, bijvoorbeeld als je wordt getroffen door de schoonheid van een moment in de natuur. In deze zeldzame momenten heeft tijd geen betekenis meer, is het hoofd volledig afgesloten en is alles wat er is, een immens gevoel van vrede met alles.
En weet je wat? Zo hoort het leven permanent te zijn. Om in een gevoel van eenheid te zijn met alles en iedereen om ons heen.
“Het begint allemaal met eigenliefde. Zolang we niet van onszelf houden en ons niet goodevol genoeg voelen, blijven we op een plaats van angst. We zullen niet in staat zijn om onze liefde vrij en onvoorwaardelijk te delen, maar zullen afhankelijk zijn van de liefde van anderen”.
Het begint allemaal met eigenliefde. Zolang we onszelf niet liefhebben en ons niet goed genoeg voelen, zullen we op een plaats van angst blijven en zal het ons leven en onze beslissingen bepalen. We zullen kiezen voor veiligheid boven vrijheid. We zullen onze liefde niet vrij en onvoorwaardelijk kunnen delen, maar we zullen afhankelijk zijn van de liefde en de goede wil van anderen.
Heb je ooit een persoon ontmoet die zich zo op zijn of haar gemak leek te voelen en wat deze persoon ook doet, alles lijkt gewoon op zijn of haar plaats te vallen op een perfecte manier? Ze lijken altijd geluk te hebben, gelukkig te zijn en in de stroom te zitten? En je vraagt je af wat hun geheim is?
Nu weet je het: Ze houden van zichzelf. Ze weten wie ze werkelijk zijn. Ze zetten zichzelf altijd op de eerste plaats. Ze respecteren zichzelf en eren zichzelf voor wie ze zijn. Niet op een egoïstische manier. Ze houden ervan om te delen, maar ze kennen het verschil tussen onvoorwaardelijk geven en onvoorwaardelijke liefde. Ze houden gezonde grenzen. Ze geven niet om materialistische dingen. Daar kunnen ze nog steeds van genieten, maar ze zijn er niet van afhankelijk.
Ze hebben hun intuïtie herontdekt en volgen die. Ze hebben het verschil herkend tussen de geprogrammeerde geest, ook wel het ego genoemd, en de vrije geest – wat de geest eigenlijk is, als hij eenmaal bevrijd is van zijn ego-gevangenis. Ze hebben deze kleine 24/7 kletskous in hun hoofd tot zwijgen gebracht, waarbij ze permanent van verleden naar toekomst en terug springen, zich zorgen makend over alles. Ze hebben hun ego op de achterbank gezet, zodat het niet meer aan het hoofd staat. Ze hebben ontdekt hoe ze in het nu moeten leven. Ze hebben de rode pil geslikt en hebben alles wat ze geprogrammeerd hadden om te geloven dat het echt was, losgelaten. Ze hebben de matrix verlaten en leven zonder angst. Ze kiezen voor de liefde. Elke dag.
Dat is ook jouw keuze: Rood of blauw.
De teksten die ik deel zijn altijd gebaseerd op mijn eigen intuïtie en/of op ervaringen van vrienden en die van mijzelf. Ik claim niet dat wat ik deel de ultieme waarheid is. Ik moedig je aan om alleen datgene te nemen wat resoneert om je eigen waarheid en wijsheid te vinden. Aangezien dit universele wijsheid is, claim ik geen auteursrecht. Voel je vrij om deze inhoud te delen zolang je de boodschap compleet houdt, zodat de betekenis niet wordt verdraaid. Dank je wel. Vera
Geschreven door Vera Mygdala vertaald met https://www.deepl.com/translator
https://medium.com/@veramygdala/wake-up-how-the-matrix-controls-us-2940fc70958c
Originele tekst
Wake Up! How the Matrix controls us
More and more people feel somehow unsatisfied and uneasy about their life, their job, their relationships, their governments and the system we are living in. With the current global health, economic, and political crisis and its effects, this is even intensified. the pressure cooker is on!
Must there not be more to life than that? What is life truly about? The situation has forced us to look into our deep seated fears, as normality basically vanished over night.
The NORMAL: We work hard, we earn material benefits and assets for our immense efforts, we can afford nice things. And actually, we think that we should be very happy. But instead, we keep feeling this void inside, we keep having the feeling something is not right, and no matter how many things we treat ourselves with, how many steps we took on the career ladder, it just never seems enough to fill that void. This is how we lived…
A bigger car, a bigger house, more clothes, another vacation, more toys for the kids, a bigger TV, the latest smartphone etc. We enjoy these things for a little while but then it is back. The void. We feel guilty, because we should be happy and yet are not. We think back to times in our childhood, when we were just enjoying life, not having to think or worry about anything. How nice would it be to be that free again! We feel trapped but don’t see any way out. Because the world is just working the way it is. We need this job to pay for all these things we own, to be safe when we are old and to offer our children a good life now and a better future than we had. And so we told ourselves: “Once I retire, I get to do all the fun things I am dreaming of now. Then I will be free, then I can do whatever I want”.
The global crisis has challenged our “NORMAL”. We start questioning. Is this still a life worth living? What is more important? Freedom or safety? The crisis is dividing us even further, and somehow we all know… there is no way back to NORMAL, and the current new NORMAL is not really a life we enjoy to the fullest.
“We are caught in this treadmill. And somehow, although our head says: “Accept it this will keep you safe”, there is this other inner voice whispering “Break free! You want to do something else, so go for it!”
We are caught on this treadmill. The system dictates what is good for us. And somehow, although our head says: “Accept it, this will keep you safe”, there is this other inner voice whispering “Break free! This is not what you are here for! You truly want to do something else, so go for it!”
It is time — Wake up!
The heat is on. The global situation is forcing us to feel and face fears we did not want to see. It shows us that the security we believed in is not so real after all. What do we truly want?
Life is not about suffering, it is about enjoyment. It is an experience to be lived and we should make the best out of it. But we were programmed to believe that suffering is necessary to enter paradise after death. Guess what? You can have your paradise right now.
We have forgotten a tiny bit of information, which is very necessary to rediscover for ourselves again. And this is what this wake up call is all about. It alerts us to that inner calling. Our authentic essence is trying to get to the surface to show us that there is so much more in it for us than just existing. It reminds us, that the answer to inner peace and happiness can never be found outside of ourselves. We carry the key within. Paradise is inside of each and every one of us. Unfortunately we have locked that door for ourselves because society taught us something else, and we believe that we are powerless and need to follow the protocol of the current system.
The Programming
Have you seen the movie “The Matrix”? It seemed like a science fiction piece, but actually, we are not so far away from that. In that film, people are programmed to experience certain things without being in a real world. All of what they experience every day are illusions and projections. When Neo — the main character of the film — comes out of the matrix for the first time and is asked to support to save humanity and bring it back to its true existence, he is asked if he wants to swallow the red or the blue pill. The red one will fully awaken him to reality and detach him from the matrix programming. The blue one will put the veil of forgetfulness back over him and he will go back into the dream state within the matrix.
Although we are not in a state like in the film, where some machines take over the power and keep our bodies lying somewhere, plugged into a computer program, we are nevertheless in a state of hypnosis. We gave away our control, and it is becoming even more obvious with all the current limitations and restrictions in place.
Until now, we thought we had a free will. We could vote, we could buy what we wanted, travel where we wanted etc. Nevertheless…. is this true freedom? Why did we always feel incomplete then? Always wanting, hunting, needing more?
Nature always does a perfect job in creating its beings and keeping everything in balance. So what went wrong with the human species?
“From a very young age, we are programmed. Societal conventions and behavioural patterns are ingrained into our system and mind at a very young age.”
From a very young age, we are programmed. Societal conventions and behavioural patterns are ingrained into our system and mind at a very young age. Our parents teach us what they had been taught. Generation by generation: Not to trust any strangers, that the world is a dangerous place, that there is not enough for everyone and that you have to be better than others to be able to make it in this world. They show us how a relationship should be and teach us the roles that we should take in life. Being the good wife and mother taking care of everyone and making everyone happy. Being the successful and strong husband and father that earns enough money and protects the family. At a very young age, girls are taught how to look good and how to be attractive, how to be a good girl and behave helpless and weak, so that you get a good catch later that takes care of you. Boys get programmed that crying and showing emotions is a sign of weakness and not masculine at all.
We go to school and we are taught a lot of rather useless things that are all just food for the head. History, politics, geography, law etc. All things we learn to forget a big portion of again right away. All to become a good working bee for the system. We get grades to foster the competition between our fellow students. We learn to put conditions on everything and have expectations towards everyone. What we do not learn in school is teamwork, mindfulness, compassion, and being and appreciating our authentic self. We have never learned how to live in harmony with nature and the universal laws and cycles.
Instead, we are kept in a feeling of separation. We are told that we are alone and somehow have to make it through boot camp earth although we do not even understand why we exist. We do not question it, because everyone is playing the same game. So it must be true.
We watch TV or go to the movies to see Hollywood productions. They show us how our world should be in terms of romance and love or show us all the ugliness of this world and all the dangers and brutality. The riots, the gansters, the violence in the streets.
The news only talk about what is wrong in the world, what we need to fight and fix and how much hate and evil is out there. Rarely do they talk about all the amazing and good things happening every day on earth that outweigh the bad news big time! Commercials and Marketing program us in terms of what we need to want in life and what is needed to be someone that is accepted according to the moral and standards of our modern society. Religion teaches us guilt and shame, to make sure we will never feel good about ourselves.
The list goes on. We are not even aware of all of this is mental programming. It all intends to do one thing: To keep us in a state of fear. Because fear makes sure that we remain in a state of co-dependency. Dependent upon the government, dependent upon your job, dependent upon your partner and so on. Someone who is in fear can be easily controlled. Fear keeps us in a thinking pattern of lack, and that we are not good enough and not worthy to receive love and joy.
We are so used to these patterns, that we don’t even see them anymore and take them for granted. We are convinced that this is our only reality. That is just the way this world works. How could we ever manage to get out of this?
It is all about Self-love
The key is very simple, but it is quite hard to dig it up. In order to leave these patterns, we have to learn how to love ourselves. Leaving a pattern of fear and growing into a world of love is what we have to do. By doing this, all of a sudden, we have access to a complete new self. Actually, that is our original self, our essence, the one we have forgotten about and locked into a cage. The inner child and artist that just wants to explore and play from moment to moment. Not worrying about income taxes, bank accounts, leases, invoices, mortgages etc. The one that knows exactly what we love doing. The one that knows what love is and is able to share unconditionally with each and everyone around.
Sounds cheesy? Yes, because you are associating love with the conditional love we were programmed with. That we need another person to make us whole. That we need respect and admiration from others to feel good. That is not the love I am talking about. Here, we look at unconditional love. A feeling of joy, awe and bliss that you sometimes get a glimpse of, for example when you are struck by the beauty of a moment in nature. In these rare moments, time has no meaning anymore, the head is completely shut off and all there is, is an immense feeling of being at peace with everything.
And you know what? This is how life is supposed to be permanently. To be in a feeling of oneness with everything and everyone around us.
“It all starts with self-love. As long as we don’t love ourselves and do not feel goode enough, we will stay in a place of fear. We will not be able to share our love freely and unconditionally but will depend on the love of others.”
It all starts with self-love. As long as we don’t love ourselves and do not feel good enough, we will stay in a place of fear, and it will govern our life and our decisions. We will choose safety over freedom. We will not be able to share our love freely and unconditionally, but we will depend on the love and goodwill of others.
Have you ever met a person that seemed to be so at ease with him or herself and no matter what this person does, everything just seems to fall into place for them in a perfect manner? They seem to be always lucky, happy and in the flow? And you ask yourself what their secret is?
Now you know: They love themselves. They know who they truly are. They always put themselves first. They respect themselves and honour themselves for who they are. Not in a selfish way. They love to share but they know the difference between unconditional giving and unconditional love. They keep healthy boundaries. They don’t care about materialistic things. They can still enjoy those, but they don’t depend on them.
They have rediscovered their intuition and follow it. They have recognised the difference between the programmed mind, also called the ego, and the free spirit — what the mind actually is, once it is freed from its ego-prison. They have silenced this little 24/7 chatter box inside their head, permanently jumping from past to future and back, worrying about everything. They have put their ego in the backseat so that it is not in the lead anymore. They have discovered how to live in the now. They have swallowed the red pill and have let go of everything they were programmed to believe was real. They have exited the matrix and live without fear. They choose love. Every day.
That is your choice, too: Red or blue.
The texts I share are always based on my own intuition and/or on experiences of friends and my own. I do not claim what I share to be the ultimate truth. I encourage you to only take what resonates to find your own truth and wisdom. As this is universal wisdom, I do not claim any copyright. Please feel free to share this content as long as you keep its message complete so that the meaning does not get twisted. Thank you. Vera