27 februari 2020
Naar aanleiding van mijn vorige blog over de fouten die ik heb gemaakt in dit proces en dat ik tot het inzicht ben gekomen dat het in eerste instantie gaat over mijn ontwikkeling, ontving ik een aantal berichten van mensen die wilden weten of ik nog in een union geloof. En daarop kan ik volmondig antwoorden met: JA!
Ik ben ervan overtuigd dat de zielen niets liever willen dan samensmelten. Alles in het proces is daarop gericht; de lessen op je pad, de synchroniciteiten, het diepe weten wat je op sommige momenten in elke cel van je lichaam voelt, de dromen, de bijzondere spirituele gebeurtenissen die je doen afvragen of je nog wel goed snik bent, alles!
Maar…..daar wil ik wel een kanttekening bij plaatsen. Ik ben er ook van overtuigd dat een union nooit kan plaatsvinden vanuit ego dat denkt in opvulling van buitenaf en van waaruit neediness voortvloeit. Je kunt mijn inziens alleen een union aantrekken vanuit heelheid, vanuit balans. Je bent weliswaar één, je trilt op dezelfde zielsfrequentie maar je bent geen halve zool uh ziel, je bent ieder al heel van jezelf. En eigenlijk is dat ook wel logisch. De wet van de aantrekking speelt altijd mee, of je het nu bewust doet of niet. En like attracts like dus zolang er nog kernwonden trillen in je energieveld, blijf je situaties aantrekken op die kernwonden op eensgelijke (lagere) frequenties. De verbinding die je met je twin hebt is een zielsverbinding en dat is ook waar de union plaatsvindt. En dat is ook precies de reden waarom je in dit leven samen bent gereïncarneerd, het transformeren van die pijnstukken met overeenkomstige gedragspatronen oftwel ascentie.
In feite bereik je eerst union in jezelf. Het herstel van de connectie met je essentie, de Goddelijke bron, het bewustzijnsveld of hoe je het ook wilt noemen. En iedereen die in dit proces zit heeft ongetwijfeld al meerdere ervaringen gehad hoe dit voelt. Het is de frequentie van een vredige blije liefde waarbij je helemaal geen twijfels meer hebt over een union en zelfs de noodzaak niet meer voelde omdat je die eenheid al heel diep van binnen voelde. Het gevoel dat alles vanzelf gaat, dat alles klopt, dat je in een flow zit waarin je de hele wereld aan kon en waarbij obstakels zoals het getrouwd zijn van je twin bijvoorbeeld opeens helemaal geen rol meer speelden omdat je voelt dat het een doel heeft, dat niks voor niks is en het ook goed is zoals het is. DAT gevoel zal gaan overheersen. En nee, niet altijd. Je bent en blijft een mens met overeenkomstige emoties en ook nog wel wat triggers. Maar je hebt geleerd dat je die makkelijk kan transformeren omdat je meer in balans bent en geen overheersend ego meer hebt dat alle kanten opvliegt bij een trigger.
Ik wil deze zienswijze graag illustreren met een stuk ervaring. In de tweede periode dat mijn twin en ik actief in elkaars 3d leven waren (1992-1995, oe nu voel ik me echt oud) zagen we elkaar 1 a 2 keer per week en gaandeweg kwamen we steeds meer in harmonie met elkaar, ondanks dat we elkaar nog fors triggerden op pijnstukken. Maar wat me altijd opviel en wat er in deze derde periode ontbrak, was het gevoel van thuiskomen; dat heerlijke gevoel van vrede in je hart, van het opeens compleet zijn. Mijn twin heeft wel eens gezegd: “Als ik bij jou ben, ben ik veel meer mezelf”. Ik was ook in staat om mezelf te zien door zijn ogen. Verder waren we altijd in het NU. Wat er ook in de buitenwereld was gebeurd, zodra we bij elkaar waren bestond er geen buitenwereld meer. En waren geen oordelen naar elkaar, het boeide niet hoe we eruit zagen, hoe we woonden of welke issues er tussen ons aan vooraf waren gegaan. We keken met ons hart. Alles ging moeiteloos, er bestond geen tijd. We waren gelijkwaardig en onze mannelijke en vrouwelijke energieën kwam gaandeweg in balans. Ik kwam meer in mijn gevoel bij hem (voelde me ook vrouwelijker) en uit mijn mannelijke doe-energie en mijn twin kwam uit zijn gevoelige natuur en ging meer dingen ondernemen.
En laten al die dingen nu ook precies de dingen zijn die ik nu heb moeten leren in mijn eentje: het gevoel compleet te zijn in mezelf vinden, naar mezelf kijken door zijn ogen is het bewust worden van mezelf (observator worden), in het NU leven, leven vanuit het hart zonder oordelen en het in balans brengen van mijn mannelijke en vrouwelijke energie. Ik heb vaak dit ellenlange proces vervloekt maar op dit soort momenten ben ik er blij mee omdat ik de verschillen tussen de 3 periodes met mijn twin nu heel goed kan zien en kan delen.
Een aantal jaren geleden heb ik een stuk geschreven met als titel: ‘Waarom een fysieke union voor de hand ligt’. Ik sta daar nog steeds achter. Als je het wilt lezen kun je hier op de link klikken: https://tweelingzielenenmeer.nl/waarom-een-fysieke-union/
In de volgende blogs ga ik het hebben over het bereiken van die balans. Wil je hierover op de hoogte worden gehouden, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief op mijn homepage.
Esther
https://www.estherdenkers.com/blog/403636_union-van-tweelingzielen-mogelijkheid-of-utopie?