Liefde wordt steeds meer onder de loep genomen. Er is langzaam een verandering op gang. We gaan anders denken, anders voelen, anders ervaren.
Zo kwam er afgelopen week een liedje uit van Marco Borsate, Davina Michelle en Armin van Buuren. Het gaat over vrijlaten, ook al zal je de ander missen. Het gaat om de ander het geluk gunnen. Ga maar kijken hoe het danst… zonder mij….
Er komen ook steeds meer documentaires op tv over monogamie. Er komen series op Netflix die gaan over vreemdgaan. We gaan ons steeds meer beseffen dat we als persoon zijnde zo graag willen dat de ander niet vreemdgaat (of zelfs niet eraan denkt), maar dat vreemdgaan ook juist vaak de oorzaak is waardoor relaties stuklopen. Hoe komt dat toch?
Eindelijk durven we hiernaar te gaan kijken. Eindelijk worden onze ogen geopend. Want waarom lukt het toch niet, ook al willen we het?
Heeft liefhebben wel te maken met het hebben van een relatie? Waarom houden we krampachtig vast aan een relatie? Gaan we eindelijk zien dat we ook los mogen laten als de lessen zijn geleerd? Een relatie staat los van de liefde. Het komt wel samen, maar het is niet één. Niet dat we maar vrijblijvend een relatie beginnen, maar we komen er wel steeds meer achter dat gevoelens niet te sturen zijn, en als je ze wel wilt sturen dat je dan alles onderdrukt met alle gevolgen van dien zoals ziektes en depressies. Deze depressies en ziektes gaan we dan weer proberen te fixen, terwijl we niet kijken naar de oorzaak. Namelijk onze gevoelens die we onderdrukken.
We gaan dus steeds anders denken over monogamie. Nu niet gelijk wegklikken of boos worden omdat jij zo hecht aan dit woordje. Ik geloof echt wel in liefde voor één persoon, maar er kan altijd gevoel bijkomen. Het is de manier waarop we een traditionele relatie zien, die aan het veranderen is.
Monogamie is heel fijn omdat we als mens zijnde houden van zekerheden en veiligheid die we krijgen van anderen. Dit komt omdat we van onszelf vervreemd zijn. We hebben een aangeleerd zelfbeeld (ook wel ego genoemd) wat ons laat geloven dat we niet goed genoeg zijn zoals we zijn. Dit is echter niet wie we echt zijn, maar wat we geloven. Maar dit zelfbeeld zit zo diep geworteld in ons systeem, dat we dit zo denken. Hierdoor zoeken we liefde en genegenheid bij anderen en dat vindt je natuurlijk het meeste in een liefdesrelatie. Daarom voelt een relatie ook altijd zo fijn, en dan voornamelijk in het begin, omdat we dan open tegenover elkaar staan. We zien de ander en onszelf wel even zoals we zijn en dat voelt mooi. Alleen verdwijnt de liefde langzaam achter een muur van zekerheid en veiligheid.
Dus we streven naar een veilige en vertrouwde relatie Je weet waar je aan toe bent en toch gaan mensen vreemd. Is dat vreemd? Niet als we liefde zien als een verslaving. Een verslaving? Ja, we hebben namelijk die liefde nodig om ons fijn en beter te voelen. De ander laat jou goed voelen, je krijgt liefde en waardering en dat is dan een heel fijn gevoel. Alleen moet je dan altijd blijven “gebruiken” om dit gevoel te behouden. Je hebt daarom telkens een nieuwe injectie van liefde nodig om je fijn te voelen.
Het is dus net als bij een verslaving. Je gaat iets gebruiken om je beter te voelen, maar opeens moet je blijven gebruiken om je niet slechter te voelen. Het middel wat jou beter had moeten laten voelen, wordt de verslaving en zorgt er juist voor dat jij je slechter laat voelen over jezelf. We doen daarom ook veel “uit liefde”, maar eigenlijk doen we het om liefde te ontvangen (als we ons hier niet bewust van zijn).
Monogamie is ontstaan toen de mensheid behoeftig werd. Het rondreizen stopte en de mensen gingen huizen bouwen op een vaste plaats. Het was dus niet meer dan handig om dan één partner te hebben.
Daarnaast is ons al zolang ingeprent door de media en door onze ouders en voorouders wat “goed” is in de liefde. De media is een hele grote bron waar wij onze waarheid aan verbinden. Het romantisch beeld wordt ons nog steeds voorgeschoteld. Zelfs onze kinderen ontkomen er niet aan door de sprookjes die altijd eindigen met “en ze leefden nog lang en gelukkig”. Maar daar begint het verhaal eigenlijk pas.
Gelukkig gaan we dus steeds meer inzien dat monogamie eigenlijk meer een ideaalbeeld is dan de werkelijkheid. Natuurlijk is het mooi als je tot de dood jullie scheidt bij elkaar blijft, maar welke prijs betaal je dan? De traditionele monogame relatie is in het begin altijd fijn, omdat je wederzijds gerustgesteld wordt. Op alle fronten. Je doet dingen voor jouw partner die je liever niet doet, maar och… Je houdt van je partner dus het is vanzelfsprekend dat je het doet. Je wilt de ander blijven geruststellen en dus ook als je toch gevoelens krijgt voor iemand anders. Dan durf je dit niet te delen. Daarom is een traditionele monogame relatie een paradox. Het voelt eerder als een beknelling, dan als liefde. De liefde voor jezelf cijfer je weg.
Je denkt dat je dit uit liefde voor jouw partner doet, maar het is de angst voor afwijzing die jou laat zwijgen. Je zwijgt omdat je weet hoe jouw partner zal reageren en om je partner te beschermen. En angst voor verlating, angst voor je zekerheden kwijt te raken.
Het tegenovergestelde van monogamie is polygamie. Bij polygamie heeft één man, meerdere vrouwen. Dat klinkt als muziek in de oren voor sommige mannen, maar het is best heftig, want de vrouwen worden ook geraakt in hun eigen pijnen van niet genoeg zijn of andere pijnen. Het heeft misschien wel met bindingsangst te maken.
Dan bestaat er nog zoiets als een open relatie. Let wel dat dit heel iets anders is dan een relatie in openheid. In een open relatie laat je elkaar vrij om ook seks te hebben met anderen. Bij deze relatievorm claim je de ander niet, maar geef je de ander vrijspel. Het kan best goed gaan, maar meestal gaat dit niet goed. Als beide evenredig zijn met andere partners dan is het oké. Dan zit je niet kniezend op de bank als je weet dat hij of zij naar een ander gaat. Is het evenwicht daarin echter kwijt, omdat eentje meer seks heeft buiten de relatie dan de ander, dan kan jaloezie en boosheid snel de kop opsteken. Het idee dat de ander van jou is, zit namelijk heel diep in ons systeem en raakt veel pijnen aan als het anders wordt ervaren. Zonder bewustwording van jezelf, kan dit een hele confrontatie zijn.
Over elke vorm heb ik geen oordeel. Je voelt zelf wat het beste bij jou past en past het niet… Dan mag je loslaten en je eigen weg gaan volgen.
Maar het kan ook nog anders. Ik noem het de spirituele relatie. Een spirituele relatie is niet met elkaar een relatie aangaan met de claim dat de ander van jou is en voor altijd bij jou moet blijven. Een spirituele relatie is niet een relatie aangaan, met de “goedkeuring” dat je seks mag hebben met een ander. Een spirituele relatie is de angsten die je ervaart, benutten om jezelf te helen. Je gaat niet van de ander verlangen om jouw angsten te verzorgen door iets te doen wat jij wilt. Je neemt verantwoording over je eigen gevoelens. Je kan dit delen en bespreken, maar niet claimen dat de ander er iets mee doet. Dat zorgt anders alleen maar voor nog een verstikking. Het is weten dat je gevoelens niet kan onderdrukken. Je kan niet zeggen dat jouw partner niet boos mag worden, niet blij mag zijn en je kan dus ook niet zeggen dat jouw partner niet verliefd mag worden. Gevoel kan je niet sturen!
Het is weten dat alles verandert. Dus als jouw partner ooit gevoelens krijgt voor een ander, dan kan dit in openheid een eerlijkheid gedeeld worden. Zeker zal dit bepaalde gevoelens opwekken, maar daarvoor ben je samen. Je kan luisteren naar elkaar, zonder boos te worden. Het is namelijk nooit het idee van de relatie om iemand anders tegen te komen, maar het kan gebeuren. Het is ook niet de andere kant opkijken, en dan maar hopen dat het niks voorstelt zoals in heel veel monogame relatie gebeurd.
Vreemdgaan wordt dan geen vreemdgaan. Je gaat niet iets verzwijgen uit angst. Je kan het delen en het kan zelfs zijn dat door het delen, je tot de conclusie komt dat het helemaal geen meerwaarde heeft om die gevoelens na te jagen. Juist omdat de gevoelens oplossing in die hele mooie grote ruimte van openheid. En zoals in het liedje mooi wordt bezongen, kan je de ander de ruimte laten om te kijken hoe het danst zonder jou. Daar is heel veel liefde voor nodig.
Velen denken dat er alleen een keuze is tussen monogamie en polygamie of een open relatie. Echter is voor velen een open relatie of polygamie “teveel gedoe”. Of uit elkaar gaan bezorgt ons al kopzorgen waar we weken van wakker liggen, dus zorgen we maar dat de monogame relatie blijft “werken”. Als je echter niet eerlijk bent naar jouw partner toe, dan knijp je je eigen keel dicht. Er zijn zoveel mensen die weg blijven lopen voor alles, dat het een beknelling wordt.
Dat “gedoe” van een andere vorm van relatie, komt ook voort omdat we vaak onze gevoelens wel willen volgen, maar niet om kunnen gaan met onze eigen innerlijke pijnen. We zijn niet gewend om te kijken naar onszelf en onze angsten. We rennen er nog steeds liever voor weg. Het lijkt de meest veilige en rustgevende weg, maar het zal pas fijn gaan voelen als je juist door de angsten heen gaat.
Zolang je de ander verantwoordelijk stelt voor jouw geruststelling, en de ander komt dat even niet na, dan komen we terecht in verwijten en boosheid en dan is de neerwaartse spiraal een feit. Het is bijna niet te doen om zonder bewustwording en spirituele beoefening zomaar even zo’n relatie aan te willen gaan of uit echte liefde de relatie te beëindigen. Je gaat gelijk van alle veiligheid naar iets zonder remmen en gordels. Dat voelt ook heel eng en dan kan je crashen. Dus dat “gedoe” komt niet door de relatievorm, maar hoever we bij onszelf kunnen blijven. Het stuklopen van een monogame relatie zorgt namelijk ook voor heel veel verwijten, frustratie en boosheid en “gedoe. Je kan pas in liefde loslaten als je de liefde in jezelf ervaart in overvloed, en niet de ander nodig hebt voor liefde uit behoeftigheid.
Maar er is dus ook nog meer. En dat is de spirituele relatie in openheid en eerlijkheid, maar niet met de intentie om seks met een ander te hebben. Maar alles wat jouw triggert binnen deze relatie ga je benutten om jezelf te gaan zien. Om jezelf te helen. Het klopt dat je pijnen tegenkomt die diepgeworteld liggen in je systeem. Het klopt dat dit pijnlijk kan zijn. In een monogame relatie loopt je hiervoor weg en bedek je die pijnen met liefde en genegenheid van buitenaf. Dat is niet kijken naar jezelf. Nu ga je naar de pijn toe en juist zo leer je jezelf lief te hebben met alles wat er in jou speelt. Je gaat anders voelen, anders leven, anders ervaren. Je hebt niks nodig, je leert juist los te laten. Je ziet het terug in alles in jouw leven. Contacten die niet meer passen, mogen losgelaten worden. Ideeën en overtuigingen, daar krijg je een ander inzicht in. Je gaat steeds meer het vuur in jezelf vinden en daardoor geef je licht in het donker. Je warmt jezelf. Je hebt die warmte niet meer nodig van anderen.
De relatie bestaat dan niet uit twee gewonde mensen die elkaar opvullen. De relatie bestaat uit twee hele mensen die elkaar aanvullen.
En dat is de nieuwe liefde. We gaan het steeds meer ontdekken. We komen steeds meer los uit dat relatiedenken. We willen onszelf niet meer gevangen houden binnen die traditionele relatie. We willen groeien en bloeien. De liefde duurt een liefde lang en niet een relatie lang. Relaties stranden of komen in stilstaand water terecht, liefde blijft stromen vanuit jezelf.
Het is een ander soort liefde zoals we die altijd hebben ervaren. Het is de niet bange liefde, het is de eerlijke liefde, het is de open liefde, het is de nieuwe liefde. Ik vind het zo mooi dat dit nu steeds meer besproken gaat worden. Het is zo mooi dat de media ook een switch gaat maken zodat we loskomen van dat ideaalbeeld wat alleen maar een beeld is en geen werkelijkheid en waardoor we dus steeds ellende ervaren. Ik vind het zo mooi dat onze kinderen leren wat echte liefde is en niet meer die sprookjes gaan naleven.
Het is een lange blog, dat zie ik nu pas. Mijn hartje stroomt hier dan ook letterlijk van over. Laten we de nieuwe liefde, lief gaan hebben. We staan nog aan het begin, maar we gaan steeds meer eerlijk naar onszelf kijken..
Iris 
https://mooimens33.wordpress.com/
https://www.facebook.com/MooiMens33/
