E-zine Pak je geluk, Ed Monsma Nr. 125

20 juli 2018

Onlangs las ik van Richard de Leth dat een blog hem heel veel tijd kostte. Omdat hij het goed wilde doen schreef en herschreef hij, corrigeerde, veranderde, maakte soms alles opnieuw. Het was voor mij een opluchting, ik dacht dat ik de enige gek was die op die manier z’n informatie verstrekte. Toch blijft het leuk, maar het verklaart wel waarom een E-zine af en toe iets langer duurt. Naast de inspiratie kosten al die verschillende versies een hoop tijd…..

Meesterschap verkrijgen….

Ik begin deze E-zine met een overzicht van 4 persoonlijkheids-categorieën (en vooral de consequenties ervan) die de neurochirurg Shealy beschrijft in zijn boek ‘Life beyond 100’.
1. Mensen met een levenslang patroon van hulpeloosheid
2. Mensen met een levenslang patroon van woede en verwijten (ergernis)
3. Mensen die heen en weer geslingerd worden tussen ergernis en hopeloosheid
4. Mensen met zelfverwezenlijking; geloven dat geluk een innerlijke zaak is.
Bij categorie 1 kun je denken aan mensen die iets hebben van ‘wat er ook gebeurt, ik kan er toch niets aan doen’, ‘ik heb er geen invloed op’. Je kunt je vast herinneren dat ik het frequent heb over leidersgedrag of slachtoffergedrag. Categorie 4 is ‘leidersgedrag’; ze nemen de eigen verantwoordelijkheid voor hun leven, voor hun geluk. De andere categorieën zijn in meer of mindere mate voorbeelden van ‘slachtoffergedrag’; het ligt aan of bij de ander (‘ik voel me ellendig door…’). En type 1 is daarvan het duidelijkst.

Maar nu de consequenties die uit het onderzoek blijken (gedurende 20 jaar onder 13000 Europese mensen): Voor mij was het meest opzienbarend dat van categorie 4 vrijwel iedereen overleed aan ouderdom, en slechts minder dan 1% overleed aan kanker of hartaandoeningen. En dat de mensen van categorie 4 bovendien gemiddeld 35 jaar ouder werden dan die van cat. 1. Bij categorie 1 overleed 75% aan kanker (!), en 15% aan een hartkwaal. In de groep van chronische ergernis (categorie 2) was dat andersom (75% hartdoden en 15% kanker). Categorie 3 zat er tussenin…..

Mensen denken te veel aan wat ze moeten doen, en te weinig aan wie ze moeten zijn – Meester Eckhart

Het loont dus zeer de moeite om je bewust te worden van de eigen inbreng in dit geheel. Als je neigt de verantwoordelijkheid voor alles wat er met je gebeurt bij een ander te leggen, of denkt dat je ‘er’ toch niets aan kunt doen, denk daar dan nog eens serieus over na. Probeer de oversteek te maken van ‘slachtoffer’ naar ‘meester’, meester over jezelf.

Dat doet me denken aan de twee broers die slechts een paar jaar in leeftijd scheelden en waarvan de jongste vele jaren van zijn leven in de gevangenis doorbracht. Als je aan hem vroeg hoe dat zo kwam, dan wees hij naar zijn vader. Dat was een dronkaard geweest, een agressieve. Het zou logisch kunnen zijn dat dat ontwrichtend gewerkt heeft. Maar de oudste was directeur van een goedlopend bedrijf en nog nooit met justitie in aanraking geweest. Als je aan hem vroeg waarom hij was wie hij was, wees hij naar zijn vader………

Het is zo belangrijk welke keuzes je maakt in de interpretatie van dingen die gebeuren. Ik zag een van de afgelopen dagen Annemiek van Vleuten fietsen in La Course – de Tour de France voor vrouwen. Ze reed al bijna 20 kilometer lang 5-10 seconden achter Anna van der Breggen in een afdaling, nadat ze eerst 2 bergen hadden beklommen; ze probeerde in te halen maar kwam niet dichterbij. 500 meter voor het einde gaf zelfs haar ploegleider het op haar aan te moedigen, een tweede plaats was ook mooi. Annemiek was onderweg zich erbij neer te leggen dat ze tweede werd, maar had ook ergens nog zoiets van ‘dat we zien nog wel’(voor een topsporter is een tweede plaats ‘niets’). Ze ging dus toch krachtig door. En toen Anna een klein stukje omhoog moest vlak voor de finish was dat voor haar net teveel, en 10 meter voor de finish ging Annemiek er voorbij. Dat kan alleen maar als je zelf de verantwoordelijkheid neemt voor je daden, voor je leven. Voor wie het niet (meer) weet, Annemiek was ook de vrouw die tijdens de Olympische Spelen (2016) voor dood langs de weg lag omdat ze met ruime voorsprong uit de bocht was gevlogen. Ze lag bewusteloos, onbeweeglijk, en iedereen vreesde het ergste. Ze bleek een zware hersenschudding en drie scheurtjes in wervels opgelopen te hebben. (Overigens won Anna toen de race en werd Olympisch kampioene). Desondanks heeft ze zich niet alleen terug geknokt, maar won ze 2 dagen voor de genoemde rit ook de Giro Rosa, de Giro d’Italia voor vrouwen (en ook een aantal ritten daarin). Meesterschap.

En denk niet dat je nu eenmaal zo bent als je bent en niet kunt veranderen (‘ik ben nu eenmaal zo’), want dat is het toppunt van hulpeloosheid, van slachtoffergedrag. Ik weet dat het grootste deel van de mensen denkt – en de media doen ook flink hun best om dat geloof erin te houden – dat we zijn zoals we zijn omdat de genen dat bepalen, maar dat is achterhaalde onzin. Wijzelf kunnen bepalen wie en hoe we zijn. Natuurlijk spelen ervaringen een grote rol, en de niet goed verwerkte trauma’s die we hebben opgelopen tijdens ons leven, maar in feite kunnen we zeker als het om ons karakter en ons gedrag gaat alles veranderen wat we willen. Soms met wat hulp, dat wel. Maar dat is ook oké. Het hele verhaal van de genen is ooit via het lab naar buiten gekomen (dat er overal wel een gen voor zou zijn en dat de genen bepalen wie we zijn en wat voor ziekten we krijgen bijvoorbeeld), maar inmiddels is duidelijk dat dat hele beeld onjuist en achterhaald is.

Enerzijds zijn er, voor bijvoorbeeld een ziekte, heel veel genen nodig die allemaal met hun neus dezelfde kant op moeten wijzen, moeten samenwerken (bij sommige hartkwalen wel 600) en anderzijds kan een gen wel ‘afwijkend’ zijn of richting een potentiele ziekte wijzen, maar dat gen moet ook nog worden ‘aan’ gezet. Als het niet ‘aan’ wordt gezet, kan het die ziekte ook niet veroorzaken (vooropgesteld dat de andere genen al meewerken aan die ziekte). En dat ‘aan’ of ‘uit’ zetten, dat gebeurt vooral door hoe die persoon omgaat met zichzelf en zijn of haar leven. Door het energieveld wat wordt gecreëerd (ook mede door anderen, door milieu en door voedsel). Dat wordt niet door alleen dat gen bepaald. Natuurlijk zijn er mensen met een genetische ziekte, en soms is dat ongelooflijk vervelend/erg, maar het ligt allemaal dus veel genuanceerder dan het wordt voorgesteld.

Het leven heeft geen afstandsbediening. Je moet opstaan en het zelf doen. – Mark Cooper

Waarbij ik me realiseer dat ik tijdens mijn studie geneeskunde dat verhaal nog wél kreeg te horen, en dat ik nu pas – omdat ik veel aan het lezen ben – begrijp dat het achterhaald is. De media hebben dat niet vermeld, dat is duidelijk. Sterker nog, die vertellen met enige regelmaat dat er weer ergens een gen en een ziekte met elkaar in verband zijn gebracht, wat zo’n ziekte dan al direct ‘genetisch’ maakt. En als arts ben je met je vakgebied bezig (vaak een erg klein gebiedje), terwijl dit genenverhaal basistheorie is waar je alleen de eerste jaren van je opleiding over hoort. Veel artsen denken dus ook nog steeds in die ‘genen-bepalenalles’ theorie, omdat niemand hen heeft verteld dat het anders is. En ook filmdiva’s die de borsten laten afzetten (met instemming van artsen) omdat ze ‘een gen’ hebben, doen aan het laten voortbestaan van de mythe.

Het is dus zo dat het energieveld wat o.a. door gedachten, overtuigingen, mindset, zelfpraat, affirmaties en daden wordt gecreëerd een grote rol speelt bij het wel of niet ‘aan’ zetten van zo’n gen. Ik zei meen ik al eerder dat angst over het krijgen van een ziekte en het denken dat je ‘m wel zult krijgen de kans aanzienlijk groter maakt die te krijgen (omdat je een energieveld creëert wat dat vorm kan geven). Als het om borstkanker gaat, kan ik me zelfs herinneren van mijn opleiding dat 3 (of misschien zelfs wel 4) generaties vrouwen achter elkaar op precies hun 56e borstkanker kregen. Omdat er geen gen bij aangetoond was, heette het dan familiair (in de familie voorkomend). Maar kun je je ook niet voorstellen dat als de generatie(s) voor jou op die leeftijd zoiets kregen dat je dan angstig wordt het ook te krijgen, of misschien zelfs wel verwacht te krijgen? Zeker als artsen die kans groot achten? Precies. En dus is er een energieveld geschapen wat ervoor gaat zorgen. Gen of geen gen.

In “Je geniale genen” van Dawson Church staat een verhaal over een therapeute die haar huis laat verbouwen en ziet dat een bouwvakker armen heeft die onder de psoriasis zitten, van handen tot schouders. Ze biedt hem een therapie aan – 3x daags moet hij zeggen “ik wil af van de psoriasis” – en 2 weken later zijn z’n armen op een muntgroot plekje na vrij van psoriasis. Het gaat me nu even niet om de techniek, want daar zou je nog dingen over kunnen aanmerken, maar om het resultaat. Het enige wat hij deed – 14 dagen lang en 3x per dag – was die 6 woorden zeggen. En hij genas. En er zijn zo honderden tot duizenden voorbeelden van genezing door op zich eenvoudige acties.

Alles wat er gebeurt met ons en alles wat we doen, heeft invloed op ons. Stel je voor dat overal in ons lichaam, in/om alle organen, spieren en andere structuren, zelfs in/om de cellen een ongelooflijk fijn web zit met microscopisch kleine kristalletjes. Die kristalletjes zorgen voor een (zeer snelle) geleiding van informatie. Dat hele web is ook direct verbonden met ons energieveld. Zodra we wat denken, is die informatie ook in alle cellen. Al onze cellen reageren daardoor direct op wat we denken, zeggen, voelen, bidden, geloven, verwachten, etc.

Niets staat geheel op zichzelf. Alles staat in relatie tot elkaar….. – Boeddha

Sterker nog, je hoeft het je niet voor te stellen. Het is zo. De informatie gaat vele malen sneller door ons lichaam dan mogelijk is via mechanische prikkelgeleiding. Het verklaart ook hoe het komt dat als een acupuncturist de naald op een acupunctuurpunt zet, er in het betreffende orgaan of de betreffende cellen al direct reacties zijn. Of waarom door op acupunctuurpunten te kloppen er direct iets gebeurt (EFT). En het verklaart ook de krachtige werking van Qigong. Je denkt iets, en elke cel weet het…

Is dat eng? Dat de informatie van je gedachten en daden direct naar al je cellen gaat? Nee, want dat gebeurde toch al, ook toen je het nog niet wist. Het is zelfs het tegendeel van eng, het is fantastisch. Want nu je dat weet kun je ervoor zorgen dat je langzamerhand gaat veranderen wat je aan informatie geeft, wat je aan energieveld creëert. Je kunt grandioos aan je gezondheid sleutelen. Je kunt jezelf helen. Je begint met die kennis aan een nieuw soort leven, waarin je veel meer zelf te bepalen hebt.

En je weet wat je cellen en chromosomen willen: positieve en liefdevolle energie. Geen ‘slachtoffergedrag’, dus geen verwijten, geen geklaag, geen hulpeloosheid, geen schuldgevoelens, geen boosheid, geen jaloezie, geen afgunst of haat. Liefde en compassie, dankbaarheid, vreugde, dat maakt je cellen gezond. En dus je lichaam en je leven. Natuurlijk is het gezond af en toe emoties te hebben en vooral ook te uiten, hoewel ook dat met meer meditatie en/of meer Qigong steeds minder heftig zou moeten worden. En desnoods EFT (of NEI). Maar het gaat er vooral om steeds sneller terug in het ‘midden’ te komen en daarnaast vooral een positieve en liefdevolle energie (naar jezelf, je naasten, ‘de mens’, dieren, natuur, universum) te cultiveren. Daarmee werk je als geen ander aan je gezondheid en welzijn. Door op dat gebied meesterschap te gaan verkrijgen, werken we aan gezondheid op brede schaal.
Niet alleen van onze psyche en ons lichaam, maar ook aan die van de mensen om ons heen en zelfs aan die van de wereld, via de energie die wij uitzenden. We zijn allemaal tot veel en veel meer in staat dan we denken………

Wordt vervolgd……….

Guy Finley:
In staat zijn een negatieve situatie los te laten gaat vanzelf als je inziet dat het enige wat je eraan vindt – incl. de ellende die het geeft – je eigen aandacht is.
(https://www.guyfinley.org/)

De intentie van deze E-zine is enerzijds het bewustzijn te versterken t.a.v. wat we zelf kunnen doen om ons leven aangenamer te maken; en anderzijds het leven een stukje positiever te benaderen, het gevoel van geluk een beetje dichterbij te brengen. Te knipogen naar ons leven. Spreekt dat je aan, attendeer dan anderen s.v.p. op deze E-zine, zodat de E-zine steeds meer mensen kan bereiken. De intentie is eens per 2-4 weken—- Aanmelden kan via aanmeldenEzine@praktijkmonsma.nl . Op dit moment neemt het aantal lezers langzaam toe. Dank je wel dat ik dit mag doen!

Over “praktijk”: ik geef Chi Neng® Qigong les en schrijf af en toe wat (4 boeken op de website, veel PakjeGeluk-“hulpmiddelen”, en blogs over Homeopathie, Qigong, Numerologie, PakjeGeluk, Integrale geneeskunde en Praktijkervaringen). Hanneke geeft eveneens Chi Neng® Qigong les en is daarnaast actief als NEI-therapeute. Als je geïnteresseerd bent, lees op de site https://www.praktijkmonsma.nl/

Wil je de E-zine niet meer ontvangen: afmeldenEzine@praktijkmonsma.nl
www.pakjegeluk.nl