Eerst was er het schild
De muur van onmacht
Een hart van steen
dat verkild klopte
verstild sloeg
Het sprak niet meer tot de verbeelding
maar zweeg in alle talen
Het was verkalkt en dichtgetimmerd
Door het leven onbewoonbaar verklaard
Pas later schreeuwde het
ga weg
en zei het fluisterend
kom dichtbij
Ik laat jou niet toe
Toch wil ik je alles vertellen
Vraag mij om iets minder daadkracht
Om zachtheid
De bijl wat minder bot
Het mes van tafel
erken mij
help me om te gaan
met alle oude pijn
Laat mij weer zoeken
Laat mij weer voelen
Leer mij te luisteren
naar de wensen van mijn hart
Leer mij te bewegen in vrijheid
omringd door de rijkdom van het leven
Ik vroeg jou
Ontdooi mijn bevroren lichaamstaal
Hak in mijn hoofd de knopen door
Leer mij van mijn plaats te gaan
het onbekende te verkennen
Leer mij te zijn wie ik ben
en daar niet voor weg te lopen
Leer mij voor nu
en altijd
Te bewegen in verlangen
Amanda de Vries